« Το καταφύγιο του Ταξιδευτή»- Πέντε ποιήματα του Γιάννη Πλαχούρη by artpress on January 22, 2015

 

Ορφέας και Ευρυδίκη : Έργο του Θρακιώτη ζωγράφου Γιάννη Μητράκα

1. Το καταφύγιο του Ταξιδευτή

Σπίτι γεμάτο φωνές και ίσκιους

Στον ακάλυπτο πίσω κατοικεί μια λεύκα που διαρκώς προσεύχεται.

Έχει το πείσμα του Ορφέα, καπνός και ασήμι και μουσική

που ξεριζώνει από τα κλαριά της η Όστρια

την πάει, την φέρνει κύκλους πάνω σε φως γυαλί.

Να μου λείπει τέτοιος δρόμος. χωρίς συντροφιά

αβέβαιος αν η Ευρυδίκη πίσω μου έρχεται

αν τα σανδάλια της περπατάνε ηχώ χωρίς σκοπό την πέτρα

αν η αγάπη μπορεί να μας δραπετεύσει από τον Θάνατο.

Σπίτι γεμάτο φωνές και ίσκιους,

Τα περισσότερα λόγια υπάρχουν στις σιωπές,

Μεγάλος τόπος η παράμερη καρέκλα στο μπροστινό μπαλκόνι.

Κοιτάζει κάτω την παράσταση ως το τέλος της .

Προθήκες – κίνηση, φευγιά – συναντήσεις, αγορές – πωλήσεις

βλέμματα βγαλμένα θαρρείς από μνήματα

Επιγραφές που ανταλλάσσουν με χρυσό τα αισθήματα

Ρόλοι παλιοί σε καινούργια σώματα, θεωρείο θεάτρου

μια καρέκλα στον μεσόκοσμο εκεί, πιο πλατιά από Φίλος

κρατώντας δίπλα της

επίσης αμίλητους βασιλικούς και γλάστρες χρυσάνθεμα.

Σπίτι πατρικό. Μπήκα σκυφτός

και βγήκα έτοιμος ν’ ανηφορίσω.

2. Στίχοι από κιμωλία

Τα ποιήματά του άπλωνε στο πεζοδρόμιο,

στίχοι από κιμωλία εύθραυστοι,  έτοιμοι να πεθάνουν

στη βροχή, στον άνεμο, στη σόλα των παπουτσιών μας.

Φοβόμουν να πατήσω τον τόπο

που κάποιος απλώνει πραμάτεια τον πόνο του

με την ελπίδα να ξεπουλήσει.

Κοιτούσα στα νύχια του το άσπρο, ίχνη από υπόλοιπες λέξεις,

Πώς, πώς στάζουν μαύρο νερό;

Ποιος ταξιδεύει σε δύσκολο καιρό;

Αυτός που μπορεί και ξανοίγει τα πηγάδια σε θάλασσες.

Αφρός στην κορφή των σπασμένων γραμμών

ανεβαίνει αργά, τραγούδι κύκνου που

το είδωλό του αλλάζει ομορφιά την μίζερη λίμνη.

Ξέρει την ώρα, το πέρασμα, κάθε πρωί ενεδρεύει ο ληστής

με δόλωμα την ζωή του, αγκιστρώνει την ψυχή μας.

Διδάχτηκα ν’ αγαπώ κι όχι να ξεχωρίζω. Γι’ αυτό

θαυμάζω την μάταιη τέχνη του, μεταχειρισμένες λέξεις,

αντίθετες στην τάξη του πεζοδρομίου, ίσκιοι από λάθη

μικρές εξεγέρσεις στην ομοιομορφία της τετράγωνης πλάκας

από δράκοντες που καταπίνουν την ουρά τους

ή θνητά δίστιχα όπως:

Μοιάζεις με ποίημα, κούκλα μου, σε δρόμο ξαπλωμένο

Όσες φορές και να παρθεί μένει πάντα παρθένο.

3. Πέντε το πρωί καλοκαιριού στην πόλη

Στις γρίλιες του παραθυριού κρεμιέται το ξημέρωμα

άσπρο και μαύρο χρώμα μόνο κι ένα πρωί κομματιαστό

σε δάση από αντένες τηλεόρασης,

σεντόνια, εσώρουχα, σπίνοι ανεμίζουνε στα σύρματα

το ξυπνητήρι μας χτυπάει μεροκάματο

Φουγάρα

ένα θολό γαλάζιο και ο βήχας της Ελένης

Χθες γέμισε γαρίφαλλα το βάζο.

Πότε ήρθε η Άνοιξη;

Πώς χώρεσε στις γλάστρες;

4. Έμμετρος αντικατοπτρισμός

Γερμένα βλέφαρα και πίσω τους ο αχνός ψαλμός

αργά, όπως χαλίκι στο ρευστό του νου, βουλιάζει.

«Ποιος, τι;» ρωτώ και όλα τριγύρω λιώνουνε παλμός

βοτάνι μες στην άβυσσο κάθεται ο στεναγμός

απ’ όπου καταπρόσωπο άσπλαχνη Μοίρα κράζει:

φτάνεις ακύμαντος, ζωή γραμμένη σε παλάμη

τι ξέρει από θάλασσα ο απάνεμος γιαλός;

όταν ψαράς με λογική δολώνει το καλάμι

το ύψος των ελπίδων του ορίζει ο φελλός

Για ν’ αγκιστρώνεις άστρα πρέπει να είσαι τρελός.

5. Ο αιθέρας, ως ήχος

Συλλαβίζω ό,τι γράφει: Μαρία.

Ύστερ’ αλλάζω τους τόνους

Μάρια Μαριά ή τις θέσεις γραμμάτων

Αρίμα, Ιράαμ, Μαριά

αγαπώντας τους φόνους

Ο αφρός είναι τέρμα βυθού;

Βοή από σπηλιά προβάλλει ο ήχος

γυμνός στον νου χτυπάει

κι όμοια πνοή σε δέρμα υδάτων

φλοίσβος γραμμάτων

η μορφή σου περνάει

Ο αφρός η μέση ουρανού;

Σιγή. Τα Α δονεί φτιάχνοντας άκρες

το Ι χρόνος απλώνει

κι όπως κυλούν σε Ρ ένα άλλο Α το

χρώμα φέρνει, ενώ

το Μ συγκρατεί κι ενώνει

Ο αφρός ρίζα λεπτού νερού;

Συλλαβίζω ό,τι ακούω: ΑΙΡΑΜ

και κοιτώ όπως πέφτει σαν

σε άσπρη οθόνη μια ταινία.

Σ’ ένα κόσμο καθρέφτη

η μνήμη το φιλμ

και το φως – εγώ σε προβάλλει Μαρία

Ο αφρός ρίζα μέση και τέρμα.

Ο Γιάννης Πλαχούρης γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα από πατέρα Ηπειρώτη (Τετράκωμο – Τζουμέρκα) και μάνα Μικρασιάτισσα (Αϊβαλί). Εργάστηκε στη δημοσιογραφία (ημερήσιος και περιοδικός Τύπος, ραδιόφωνο) σε διάφορες θέσεις. Έχει γράψει και δημοσιεύσει ποίηση (έντεκα συλλογές), μυθιστόρημα (Ανυπόταχτος), τέσσερα παραμύθια, Καραγκιόζη (Ο Καραγκιόζης και ο Νικοτσάρας), τις σατιρικές «Ιστορίες του κυρίου Λαμόγιου»,χρονογραφήματα, κριτικές προσεγγίσεις και παρουσιάσεις για το έργο και τα βιβλία πολλών δημιουργών. Ποιήματα και παραμύθια του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά,Πολωνικά, Ρουμάνικα, Ουγγρικά, Τουρκικά. Υπήρξε συνεργάτης, κατά καιρούς, σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά (ΚΛΠ, Έρευνα, Μανδραγόρας, Εξώπολις,Περίπλους κ.ά) και ιστοσελίδες (diastixo, fractal, artpress).